بین الطلوعین ساعتی از ساعات بهشت است
آموزههای قرآنی بر این نکته تاکید دارد که روزها و ساعت ها و زمانهای شبانه روز با یکدیگر تفاوت دارند و این تفاوت چنان روشن و برجسته است که سرنوشت انسان را تغییر میدهد و خوشبختی و بدبختی را موجب میشود.
سحرگاهان از جمله زمانهایی است که مورد تاکید قرآن قرار گرفته و نماز شب در آن و استغفار، راهی است که انسان را به مقام احسان میرساند.
(ذاریات، ایات 16 تا 18)
یکی دیگر از ساعات بسیار مهم در طول شبانه روز، بین الطلوعین است. بِینَ الطُّلوعَین، فاصله زمانی میان دمیدن صبح صادق (طلوع فجر) و طلوع آفتاب است. بین الطلوعین در حقیقت همان زمانی است که هوا تقریبا گرگ و میش شده است.
در قرآن از ساعاتی پیش از طلوع خورشید برای دعا و ذکر خدا، یاد شده و دعاها و اذکاری از معصومین برای این ساعات ذکر شده است.
خداوند میفرماید:
وَمِنْ آنَاء اللَّيْلِ فَسَبِّحْ وَأَطْرَافَ النَّهَارِ لَعَلَّكَ تَرْضَى؛
پس بر آنچه مىگويند شكيبا باش، و پيش از بر آمدن آفتاب و قبل از غروب آن،
با ستايش پروردگارت او را تسبيح گوى، و برخى از ساعات شب و حوالى روز را به نيايش پرداز،
باشد كه خشنود گردى.
(طه، آیه 130)
همچنین در آیه 39 سوره ق میفرماید:
فَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ الْغُرُوبِ؛
و بر آنچه مىگويند صبر كن، و پيش از برآمدن آفتاب و پيش از غروب،
به ستايش پروردگارت تسبيح گوى.
خداوند در آیات قرآنی از فرشتگانی یاد میکند که مسئولیتهای خاصی دارند. برخی از فرشتگان برای بارور کردن ابرها و آدمها و گیاهان هستند، برخی مسئول جابهجایی ابرها، برخی مسئول پخش روزی(ذاریات، آیه 1)، حاملان دانههای باران(همان، آیه 2 )، تقسیم کنندگان امور و کارها(همان، آیه 4) و مانند آنها هستند.
بر اساس برخی از روایات تقسیم روزی که فرشتگان انجام میدهند و کارها و امورات مردم را مشخص میکنند، در این ساعات از روز انجام میگیرد.
در روایات تفسیری در ذیل آیه 57 سوره بقره «و أَنْزَلْنا عَلَیْکُمُ الْمَنَّ وَ السَّلْوى؛ و ما بر شما من و سلوی فروفرستادیم» آمده است که زمان نزول آنها در بین الطلوعین بوده است.
همچنین خداوند میفرماید:
وَ اسْتَغْفِرْ لِذَنْبِکَ وَ سَبِّح بِحَمْدِ رَبِّکَ بِالعَشیّ وَ الإِبکار؛
پس صبر كن كه وعده خدا حقّ است و براى گناهت آمرزش بخواه و ستایشگر پروردگارت در شامگاهان و بامدادان باش.
(غافر، آیه 55)
در تفسیر آمده که مقصود از «الإبکار» بین الطلوعین است.
زمان بین الطلوعین به ویژه برای نماز و خواندن قرآن توصیه و سفارش الهی است؛
زیرا زمانی است که همه چیز در آن لحظات مشهود است.
خداوند میفرماید:
أَقِمِ الصَّلاةَ لِدُلُوکِ الشَّمْسِ إِلى غَسَقِ اللَّیْلِ وَ قُرْآنَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ کانَ مَشْهُوداً؛
نماز را از زوال آفتاب تا نهايت تاريكى شب برپادار، و نيز نماز صبح را،
زيرا نماز صبح همواره مقرون با حضور فرشتگان است.
(اسراء، آیات 78)
نظرات شما عزیزان: